سرمقاله / صنعت و معدن؛ پاشنه آشیل توسعه

روز یا هفته صنعت و معدن فرقی ندارد چرا که فقط در این ایام بازار تبریکات و جلسات سخنرانی کاملا داغ می شود و هر مدیری سعی در توجیه و ادعای ارتقای حیطه مدیریتی خویش دارد.
صنعت و معدن حکم پاشنه آشیل توسعه پایدار کشور و خصوصا در مناطق کمتر توسعه یافته و یا عقب مانده را دارد، چرا که تولید شاه بیت عبور از منجلاب و باتلاق رکود و بیکاری است.
این که دولت و به تبع آن مدیران استانها با تزریق پول و درگیرکردن مراکز تولیدی با بانکها و به گرو رفتن کارخانجات در گاوصندوق بانک ها سعی در برون رفت از یخبندان رکود نمایند امری است مبارک اما نه در بستر ناآماده و پر از خلجان قوانین بانکی کمرشکن کشورمان …
رشد و بالندگی صنعت و معدن با وصله و پینه وام و… حل نمی شود همانگونه که تاکنون نشده است، فرایند تولید و بازاریابی و فروش و صادرات بسیار پیچیده و مستلزم بسترسازی های فراوانی است.
حیاتی ترین و مهمترین اصل در عرصه صنعت ومعدن سرمایه داری و سرمایه گذاری است، باید قبول کنیم که بدون ایجاد شرایط مطلوب سرمایه گذاری خودمان را معطل کرده ایم و فقط شعار داده ایم.
سرمایه گذاری بدون بسترسازی و ایجاد شرایط لازم نتیجه اش بن بستی ناگشوده خواهد بود.
سرمایه گذاری بدون امنیت نه شدنی است و نه هیچ عقل سلیمی به آن تن می دهد. امنیت حقوقی و امنیت در ثبات سیاستگذاری ها و قانون گذاریها و امنیت در مالکیت خصوصی از ارکان و پایه های اصلی سرمایه گذاری است.
اگر قرار باشد که اصل ثروت مشروع را بنابه دلیل و توجیهی نپذیریم مفهومش مرگ محتوم توسعه پایدار در کشور است.
این که بر طبل جامعه دوقطبی بکوبیم و تقسیم به دو گروه چهار و نود و شش درصدی شان بکنیم حتی درکلام، یعنی اذعان داریم که سرمایه گذاری را فقط برای سخنرانی کردن قبول داریم، یعنی به بخش خصوصی تفهیم می کنیم که برای تولید ثروت و سوارشدن بر خودروهای گران قیمت باید به سایر کشورها چشم بدوزند و برای آنها سرمایه گذاری کنند نه در کشورشان، حتی این نوع نگاه و عدم پذیرش شرایط سرمایه گذاران خارجی نیز صنعت و معدن را از دگردیسی و تغییر اساسی بازخواهد داشت.
نمی شود هم انتظار موفقیت در شعار اقتصاد مقاومتی داشت و دائم حرفش را زد هم شرایط دستیابی به آن را فراهم نکرد.
با سرمایه های اندک و بدون حضور پشتوانه های مالی، صنعت و معدن ما همچنان عقربه اش بدون حرکت فقط یک عدد را نشان خواهد داد، عدد صفر…!!
بهتر است خودمان را گول نزنیم و واقعیت دنیای اقتصاد و الزاماتش را بی تعصب بپذیریم و با بومی کردن آن صنعت و معدن مان را در کلان اجتماعی اش نجات دهیم و قفل و فیلتر رکود را بشکنیم و سیل تمام ناشدنی بیکاری را که خطری است جدی برای امنیت ملی کشور را مهار و در منطقه حرفی برای گفتن و اهرمی قوی برای چانه زنی داشته باشیم. اهمیت  اقتصاد سالم و پویا کم از تولید موشک های بالستیک مان نیست.