یادداشت امروز / از هر چشمی که نگاه کنی، نگاه ات می کنند!

دنیا دارد به شتاب، نه، بالاتر؛ به دو ، راه خود را می رود و در این رفتن، خیلی چیزها را می سازد و خیلی چیزها را هم خراب می کند. یکی اش همین حریم امن خانه ها ست که هر روز بیشتر آسیب می بیند. یادمان هست هنوز، ما هم که فراموش کنیم، کتاب هایی هستند تا به ما یاد آوری کنند که قبلا ضرب المثل شده بود؛ « چهاردیواری، اختیاری» اما امروز دیگر، چهار دیواری هست، اختیاری نیست. از نگاه های مختلف هم می شود این موضوع را مورد بحث قرار داد. از جمله این که چهار دیواری ها هم زیر نگاه دیگران قرار گرفته است و کدام خانه را می شود یافت که از چند سو، در معرض نگاه همسایه ها نباشد؟
این بمباران نگاه تا آنجاست که برخی افراد به خاطر موقعیت خانه شان در روز روشن هم باید پرده ها را بکشند و به سایه دلخوش کنند و به لامپ های روشن برق، آخر اگر پرده کنار برود درون خانه هم در نگاه دیگران خواهد نشست، چه رسد به حیاط خانه ها که پیشترها، تابستان نشین خانواده بود و حتی اعضای خانواده با خوابیدن در حیاط از سرمای کولر و … هم بی نیاز می شدند.اما امروز این بلند مرتبه سازی های بدقواره حریم خانه ها را هم در هم شکسته است و کمتر خانه ای را می توان یافت که از نگاه های غریبه مصون باشد.
این معماری در دیار ما مسلمانان رونق گرفته است که در آموزه های دینی مان خوانده ایم اگر کسی به درون خانه کسی نگاه کند باید با او با چه شدتی برخورد کرد و چگونه چشم هایش را بست ولی حالا اگر قرار باشد امروز با چشم های باز در زندگی خود در بیفتی خیلی از همسایه ها را باید کور کنی! بگذریم کاش مهندسان، معماران و ساختمان سازان به «محرم سازی» در ساخت و ساز توجه می کردند و بناها را چنان می ساختند تا زن و بچه مردم از بمباران نگاه های نامحرم مصون می ماندند نه این که هر خانه ای که می سازند سر، در سرای دیگری داشته باشد و چشم ها حتی بتوانند لقمه ای را که طرف از سفره خود برمی دارد بشمارند. کاش سازندگان بناها حرمت حریم همسایه ها را رعایت کنند این به نفع همه است چون هیچ کس نمی خواهد خانه اش، زندگی اش، ناموسش در برابر چشم بیگانه باشد…
اما باز آن ضرب المثل معروف «در دیزی باز است حیای گربه کجا رفته» به ذهن آدمی خطور می کند که هر چند آپارتمان ها به واسطه پنجره ها به یکدیگر اصطلاحا  اشراف دارند اما حیا و شرم ما مسلمانان ایرانی حکم می کند حتی اگر پنجره ای باز بود هم نگاه خویش را کنترل کنیم. که نگاه را از تیرهای ابلیس شمرده اند که گاه حتی صاحب نگاه را زودتر شکار می کند. در آموزه های دینی همچنین آداب اجتماعی نیز حکم می کند که چشم گشاده و خیانت بار را تیر سزاست پس سزاوار انسانیت زندگی کنیم و چشم بپوشیم تا سلامتی روز ما و جامعه ما شود. یادمان باشد که ما را هم در همین شهر، خانه است. چشم شوی به خیانت در زندگی مردم که ناموس و زندگی ات زیر بمباران نگاه های آلوده قرار می گیرد و آن وقت ضرب المثل معروف با هر دستی که بدهی می گیری را باید چنین روز آمد کرد که از هر چشمی نگاه کنی، به خانه ات نگاه می کنند پس چنان باش و حرمت نگهدار که دوست داری باشند و حرمتت را نگه دارند.