کسی که علی(ع) را با شمشیری آخته و زهرآلود با ضربتی مرگبار برسجده نگاه داشت و رگه های خون فوران زده از فرق سرش شد خضاب محاسن علی(ع)، نه تاریخ فراموش کرد و نه تاریخ سازان، ابن ملجم مرادی از تندروترین و در عین حال خشک مغزان متحجری بود که از فرط عبادت پیشانی پینه بسته ای داشت. علی را که به خون نشاند هلهله کردکه به دستور خداوند عمل کرده و وظیفه شرعی انجام داده و اینک جایگاه اش بهشتی است که به او وعده داده اند.
بعد از ۱۴۰۰سال روح و روش ابن ملجم زنده است، آنان متعصبان بی منطقی هستند که سر درآخور خوارج دارند و هر عمل شان را با توجیهی مذهبی پاسخ می دهند.
آزادگی و شرافت انسانی را بلعیده و بردگی فکری و نفی انسانیت را قی کرده اند. فرق نمی کند که چندین سده از دوران طلایی علی(ع) گذشته است، مهم این است که آن نحله فکری که خوارج را تراش داد هنوز زنده است و سخت یارگیری می کند اما با روش و سخنانی نو و با روغن جلایی که برق بیندازد شکل قدیم اش را.
از آزادی می گوید وآزادگی، از شرف می گوید و پهلوانی، از دنیا می گوید و زندگی، از جنگ می گوید و نفرت، از خون می گوید و شهادت… اما تمام این ها را با تعریف و جهانبینی خودش و عقبه اش و لاغیر، گاه حتی با شعار کمونیسم نابود شده نیز مغازله می کند که همچنان هدف وسیله را توجیه میکند.
دروغ می پراکند و به راحتی آب خوردن تهمت می زند و پرونده می سازد و نان آجر می کند، مردم را تا حدی قبول دارد که کارش را راه بیندازند، در دو چهره ظهور دارد هم با محاسنی پروپیمان و مهر داغ بر پیشانی و ذکرگویی زیرلب و یا چهره ای براق و چهارتیغ و شیک و معطر به عطر فرانسوی و این نفاق دارد نفس ملت را می گیرد که آنان را خسته و درمانده می کند.
مردم مانده اند که چه باید کرد در این آشفته بازار سیاست بازانی که فقط شیرینی قدرت کام شان را به انگبین نام و نان و رانت خوش می سازد. انتخاب که می کنند تازه ابتدای راهی است که اجازه چشیدن شهد شیرین آن انتخاب از آنان سلب می شود، امواج پر دامنه و پایان ناپذیر دروغ و تهمت ادامه می یابد و از هر فرصتی برای به زیرکشیدن انتخاب مردم استفاده می شود و مردم نظاره گر بازی خطرناکی هستند که قربانیان اش هستند. نه منافع ملی، نه انسجام ملی، نه همگرایی ملی هیچکدام فاقدهرگونه ارزش اند.
این روزها شاید با توجه به شرایط منطقه و اهمیت ژئوپلتیک کشور و منازعات کشورهای عربی با هم و سخنان تیلرسون آمریکایی نیاز به یک بازخوانی روابط بین قدرت های سیاسی و اقتصادی در کشور حس می شود تا آن انسجام ملی و باور عمومی دوباره شکل گیرد و از قالب شعار به عمل درآید. ازتاریخ درس بگیریم، تبلیغات آنچنان ابزاری است که می تواند پس از شهادت علی(ع) در محراب نماز، بسیاری از مردم را به این باور برساند که عجبا، مگر علی نماز هم می خوانده ؟!!!