سرمقاله / مرگ بر اسراعش!

*دوربین همیشه دست صهیونیست ها بوده و همین هم  باعث شده همانی را نشان دهند که می خواهند و نگاه مردم را همانجا بکشانند که منافع شان اقتضا می کند اما … اما الان دارد ماجرا فرق می کند. الان ما هم دور بین داریم و خبرنگاران منصف جهانی هم با چشم خود می بینند ما جرا ها را و روایت می کنند لذاست که از گو شه گوشه جهان فریاد به اعتراض برمی خیزد. بله ماجرا فرق کرده است چون داعش هم به کمک اسرائیل آمده است برای کشتن انسان و انسانیت . آنان دو روی یک سکه باطلند که فردا مرگ برآنها را مهر ابطال شان خواهیم کرد؛ مرگ بر اسراعش!
* مسلمان هم که نباشی، بهره انسانیت، لبانت را به فریاد باز و دستانت را مشت می کند تا بلندتر از همیشه «مرگ بر اسرائیل» را بانگ برداری که زنده بودن این نطفه حرام، این موجود حرام، مرگ زندگی و آزادگی است. پس برای پاسداری از «زندگی» هرچه توان داری به فریادت بده تا فردا به آسمان برسد غریو مرگ بر اسرائیل.
* «قصابیل» است این ا.س.ر.ا.ئـ.ی.ل. این کلمه نحس که در قامت سربازان مرگ خود را به نمایش می گذارد. می آیند و می کشند زندگی را؛ ویران می کنند، خانه هایی را که خشت به خشت با امید زندگی و آرزوی صلح روی هم نشسته است تا سقفی امن باشد برای ساکنانش، اما در «مرگباران» صهیونیست ها، «آشیانه زندگی»، قبرستان زندگی خواهان می شود. نگاه کنید این تصاویر تلویزیونی را، تصاویر فضای مجازی را، تصاویر روزنامه ها  را، هرکس در باطل بودن اسرائیل شک دارد، «برهان قاطع» را در جنازه کودکان بجوید، «دلیل مبرهن» را در خانه های ویران شده و «حجت تمام» را در خون هایی که تاریخ را به محاکمه خواهد کشید.
* پسرک ۸ ساله ام، تصاویر را از تلویزیون نگاه می کند. به کنجی پناه می برد و از برادر ۱۸ ساله اش می پرسد: داداش! چرا بچه ها را می کشند؟ آخر آن ها که توان جنگیدن ندارند، پس چرا آن ها را می کشند؟ و برادرش می خواهد به زبان کودکانه پاسخش را بدهد تا او بفهمد که صهیونیست ها، با زندگی فلسطینیان مشکل دارند بزرگ و کوچک هم نمی شناسند. آنان زندگی نکبت بار خود را روی مرگ و نابودی دیگران بنا کرده اند پس می گوید: داداش، نه بچه ها، که پدر و مادرهای آن ها هم نمی جنگند، اما این اسرائیل است که با آنان سر جنگ دارد. این دشمن است که جنایت می کند و… پسرک ۸ ساله ام به من، اما، می  گوید:  بابایی! باش، تا بزرگ که شدم، با هم برویم با اسرائیل بجنگیم و من به روزی می اندیشم، که کودکان ما و کودکان فلسطینی بزرگ شوند، آن وقت اسرائیل آنقدر کوچک خواهد شد که از صفحه روزگار محو شود.
روز قدس امسال، فقط حرف فلسطین نیست چه امروز فقط کودکان فلسطینی قربانی نمی شوند. روز قدس ، امروز، روز فلسطین و لبنان و عراق و سوریه و یمن و بحرین و هر جایی است که زیر ستم و مرگباران جنایت پیشگان صهیونیستی صفت است. روز مدافعان حرم هم هست. روز موشک های اقتدار هم هست، روز ایران هم هست و این یعنی با هر نگاه و گرایش و حتی مذهب باید به میدان آمد و حق باطل را با فریاد های مرگ بر آمریکا و مرگ بر  اسرائیل ادا کرد.
* به فلسطین، برگردیم که به وسعت همه مناطق مظلوم جهان وسعت یافته است، برگردیم و به تصاویر نگاه کنیم، این ها پیکر پاک کودکان به خون تپیده غزه است، سندهای همواره زنده ای از مظلومیت یک ملت و ددمنشی یک رژیم دژخیم. اما… اما این پیکرها، روی دوش ما هم سنگینی می کند. حس نمی کنید شما؟ میان چهره معصوم این کودکان، با فرزندان خود شباهتی نمی بینید؟ آیا غیرت در رگ های شما، نماز قیام نمی خواند؟ دوباره به تصاویر نگاه کنید. تصویر حضور شما فردا در خیابان باید چشم دشمن را خیره کند.