یادداشت امروز / ارتش ایران، لشکر خداست

نه آدم ها بی جهت بزرگ می شوند و نه سازمان ها و نهاد ها را می توان فقط به مدد پروپگاندای تبلیغاتی بزرگ کرد. باید زمینه بزرگی داشته باشند تا بتوان آنان را فرانگاه مردم گذاشت تا در دیده و دل جماعت به بزرگی و احترام بنشینند. مثل سرباز که در دل ها چنان عزیز می نشیند که یک ملت و یک تاریخ به احترامش برمی خیزند. مثل غیرتمندان مجاهد و شهید که دشمن هم – حتی – ناگزیر از احترام به آن هاست. با همه این هاوقتی پای دین در کنار میهن به میان می آید، میانداران و مردان میدان حرمت مضاعف می یابند چنانکه امروز، ارتش ما که در کلام ماندگار رهبر انقلاب به عنوان “کلمه طیبه” معنا یافته است صاحب حریم و صاحب حرمت است. چنانکه سپاه و بسیج، عزیز است چه در این سه نهاد، سربازی، تا شکوه جانبازی و تا اوج شهادت هم کمال می یابد. و اینگونه است که «ارتش جمهوری اسلامی ایران» در چشم بزرگ و در قلب عزیز می نشیند و همگان را در برابر خاکی پوشان خداباور به فروتنی می کشاند.فروتنی که سرشار از سرفرازی هم هست چه وقتی ایران به مدد جان فشانی سربازان خود سربلند است، ایرانی هم سر به آسمان می ساید و این را نیز رهین فرهنگ سربازی است. سربازی که راز عزت ارتش هم هست ارتشی که در عاشورای هشت ساله، ده ها هزار شهید داد، تا بیداد در این ملک از مردم دادنستاند و خاک پاک ایران، این بیشه بی همانند و جاودانه شیران، شغالان و روبهان را تاب نیاورد و باز عزت مضاعف ارتش نزد مردم، به این حضور سراسر حماسه و دلاوری برمی گردد. آری مردم ارتش را عزیز می دارند چون ارتش هم در کنار سپاه عزیز و پرتوان و بسیج غیرتمند و جهادگران پرتلاش، عزت ایران را به جان نگهبان شدند. ارتش ما سوای مکتب نظامی، دارای یک مدرسه اخلاقی و مکتب معرفتی هم هست و این همان چیزی است که آن را از سایر ارتش های دنیا متمایز می کند چه در دیگر ارتش ها، قهرمان نظامی و فرماندهان تراز اول یافت می شوند اما به یقین حضور اسوه های اخلاق و فرماندهان عارف و پهلوانان قهرمان در هیچ کجای دنیا به اندازه ارتش ما نیست و نمی توان امثال صیاد شیرازی، آبشناسان، کشوری، شیرودی، بابایی، یاسینی، ستاری و… را سراغ گرفت. اینان اسوه های مردانگی و اخلاق و خاص ارتش ما هستند و این وظیفه ارتش و ارتشیان را هم سنگین تر می کند چه باید به تکثیر این اسوه ها به تعداد پرسنل خود همت کند و درست به اندازه توفیق در پرورش نسل این شجاعان خود را موفق بداند. این یک حقیقت است که ما نمی خواهیم ارتش ما رزمنده صرف تربیت کند بلکه می خواهیم انسان های مجاهدی را بپرورد که اگر به جنگ هم می روند برای نگهبانی از صلح باشد. اگر می جنگند، مصلحانه بجنگند و قدرت «سلاح»، آن ها را از «صلاح و اصلاح» دور نکند بلکه مصلحانه سلاح بردارند و چنانکه مولا علی(ع) می فرماید بر سلاح شان هم بصیرت حمل شود تا هم خود بصیر باشند و هم چشم دیگران را به واقعیت ها بگشایند. ارتش ما امروز باید با بهره گیری از این بصیرت به نوآوری و تحول اقدام کند هم در حوزه سخت افزار و هم در حوزه نرم افزار. هم باید به مدرن ترین تجهیزات روز مجهز شود و هم به ناب ترین خصایل اخلاقی متخلق و در کنار این ها باید با بازخوانی فرهنگ غنی انسانی، نظامی و اخلاقی دفاع مقدس، پرده های روشن آن حماسه ماندگار را فرادید بگذارد و بگوید که ارتش در آن حماسه و در عاشورای ٨ ساله در همراهی با لشکر حسینی چه جان فشانی ها کرد. چیزی که تاکنون به اندازه ای که باید گفته نشده است و این بیش و پیش از هرکسی از خود امیران و افسران و رزمندگان ارتش انتظار است که با بیان واقعیت های سرشار از حقیقت دفاع مقدس نقش ارتش را روشن تر از اکنون، تبیین کنند و خصال مردان پهلوان خویش را بازگویند تا در مقابله با «ناتوی فرهنگی» و جنگ نرم دشمن نیز ، در قامت امیرانی سرفراز ایفای نقش کنند.چرا که امروز هم محتاج حضور این اسوه های روشنی هستیم حتی بیش از دوران جنگ.