سرمقاله / تاخیر در ازدواج و آسیب‌های شخصی و اجتماعی

ازدواج یکی از مهم‌ترین مراحل زندگی هر فرد است. همه افراد در زندگی خود نیازمند دوست داشتن و دوست داشته شدن هستند. محبتی که موقتی و گذرا نباشد و آنها را دوباره به سمت تنهایی سوق ندهد. علاوه بر این نیازهای درونی و بیرونی، کشش به سمت جنس مخالف را بیشتر می‌کند و بهترین راه حل برای جوابگویی به این نیازها ازدواج است.
ازدواج درست و به موقع باعث تربیت درست نسل‌های بعدی، سلامت و امنیت جامعه است و در مقابل ازدواج نادرست و یا تاخیر آن تبعات جبران ناپذیری برای یک جامعه به همراه دارد. بی‌شک یکی از دلایل مهم تاخیر در ازدواج در جوانان امروز ارتباط آزادانه با جنس مخالف است. این ارتباط موجب می‌شود که بخشی از نیازهای آنها برطرف شده و از میل آنها به ازدواج کاسته شود. همچنین محافظه کار شدن نسبت به ازدواج، شکل‌گیری تصورات منفی از ازدواج و جایگزینی این روابط به جای ازدواج -به عنوان مثال در ازدواج سفید- به لحاظ ریسک پذیری کمتر روی دیگر این ماجراست که نمی‌توان از آن غافل شد. از دلایل دیگری که باعث تاخیر در ازدواج شده و در جامعه فعلی ما بسیار فراگیر است می‌توان به بیکاری اشاره کرد. افراد بیکار فاقد اعتماد به نفس و پشتوانه مالی هستند و ترجیح می‌دهند فرد دیگری را درگیر شرایط بد اقتصادی خود نکنند و باعث بلاتکلیفی او نشوند. از عواملی که موجب وحشت جوانان از ازدواج می‌شود می‌توان به رسم و رسومات غلط، سخت‌گیری‌های بی مورد و پررنگ شدن موضوع تجملات در ازدواج اشاره کرد. مهریه‌های بالا، جهیزیه‌های گران قیمت و غیرضروری، مراسم عروسی تجملاتی و به طور کلی لای منگنه قرار دادن دختر و پسر، شروع زندگی مشترک را به حدی برای آنان سخت می‌کند که ترجیح می‌دهند تا جایی که می‌توانند ازدواج‌شان را به تاخیر بیندازند. با زیاد شدن سن ازدواج در جامعه و به دنبال آن سیاست‌های غلط که از اواخر دهه شصت آغاز شده، میل به فرزندآوری در زنان کاهش یافته و زوج‌ها به تک فرزندی یا داشتن دو فرزند اکتفا کرده‌اند. موضوعی که باعث شده نگرانی برای پیر شدن جمعیت ایران تا پنجاه سال آینده افزایش یابد.
جمعیتی که به مرور انرژی آنها کم شده و دچار کهولت می‌شوند، نمی‌توانند تاثیر مثبتی بر جامعه گذاشته و با کم شدن نیروی جوان، نیروی کار و انگیزه برای ایجاد اشتغال کم شده و از نظر اقتصادی ضربه سنگینی بر پیکر جامعه وارد می‌شود. همچنین میل به آموختن و کسب دانش‌های جدید در افراد کهنسال کمتر از جوانان است و همین باعث پسرفت کشور از نظر علمی خواهد شد. از نظر اجتماعی نیز شاهد جامعه‌ای بدون نشاط و با افراد سالخورده خواهیم بود. البته در این بین نباید از آسیب‌های تک فرزندی بودن بر جامعه به سادگی عبور کرد. موضوعی که در دین اسلام بسیار بر آن تاکید شده و حتی با تک فرزندی مخالفت نیز شده چرا که یکی از دلایل اصلی ذکر شده در ازدواج در قرآن کریم تکثیر نسل عنوان شده است. در خانواده‌هایی که صاحب یک فرزند هستند به خواسته‌ها و مطالبات فرزند بسیار توجه شده و سعی در برآورده کردن خواسته‌های نامعقول فرزند نیز می‌شود. بهترین سن برای فرزندآوری در بانوان ۱۸ تا ۲۵ سال است. این در حالی است که امروزه ازدواج‌ها در سنین ۳۰ تا ۳۵ سالگی اتفاق می‌افتد. ناباروری را همان طور که از معنی آن پیداست با صرف هزینه‌هایی می‌توان درمان کرد اما نازایی که به معنی عدم توانایی در باردار شدن است، غیرقابل درمان است.