وبسایت روزنامه امروز خراسان جنوبی
جو روانی حاکم بر جامعه همواره تفکرات مردم را به سمت و سویی سوق داده است که شهروندان به علت وجود منابع طبیعی و ثروت خدادادی همچون نفت، از فعالیت و تلاش بی نیاز هستند. مردم بدون توجه به سطح علمی و یا جایگاه اجتماعی ، غالباً در محاسبات روزانه و اجتماعی جامعه ،خود را از دولت ها، فارغ از گرایش های سیاسی موجود ،طلب کار می دانند و در توجیه این نظریات به جمع و تفریق ماشین حساب پناه می برند غافل از اینکه رفاه و امنیت در جامعه امروز، تنها محدود به مردم کشور خودمان نیست تا بتوان با تقسیم ثروت به آن ها دست یافت و با تقسیم نفت به طور مساوی میان مردم ،عدالت را برقرار ساخت. ذخائر نفتی ایران به استناد کارشناسی های انجام شده تا ۵۰ سال آینده به اتمام خواهد رسید. کشوری که برنامه ریزی هایش برای چند سال آتی باشد قطعاً در معادلات جهانی با شکست مواجه خواهد شد. به همین سبب ، دولت های روی کار آمده در ایران پس از انقلاب با رویکردی داراز مدت به تنظیم برنامه های کوتاه مدت ۵ ساله و میان مدت ۲۰ ساله پرداخته اند. دولت ها در جمهوری اسلامی کوشیدند تا فضای به جا مانده از رژیم طاغوت را تغییر دهند و با سرمایه گذاری در بخش صنعت ،تجارت وکشاورزی، کاستی های پیش از انقلاب را جبران نمایند.اما اتکای اقتصاد ایران به نفت از رژیم قبل به ارث رسید.رهبر معظم انقلاب با تاکید بر لزوم ورود بخش خصوصی به عرصه صنعت و تجارت وهمچنین تقویت این بخش ها به کمک فعال سازی اصل ۴۴ قانون اساسی،تلاش نمودند تا شرایط استقلال اقتصاد کشور از نفت را فراهم نمایند وصادرات کشور را از شکل تک محصولی به طرف اقتصاد پویا وچند محصولی هدایت کنند. جهت بخشی به درآمد های حاصل از فروش نفت می تواند به تغییر شرایط موجود بینجامد. به همین دلیل است که در سالهای اخیر برای تولید و راه اندازی مشاغل جدید، تسهیلات کم بهره به متقاضیان پرداخت می شود. اتخاذ این استراتژی به شکست تحریم های غرب کمک فراوانی می کند و در نگاهی خوش بینانه می تواند ما را در تهیه نیازهای اولیه مان از سایر کشورهای دیگر بی نیاز گرداند. البته نباید این نکته را از یاد برد که اگر این تسهیلات بدون برنامه مدون ونظارت کافی به متقاضیان پرداخت گردد نه تنها در خروج کشور از بحران تک محصولی کمک نمی کند بلکه با ایجاد فضایی کاذب و گرانی اجناس تولید داخل، به قاچاق کالا و رفتن مردم به سوی تجملات و کالاهای لوکس خواهد انجامید. دولت ها، پیرو فرمایشات مقام معظم رهبری و در راستای گذر از اقتصاد تک محصولی، سعی کرده اند تا سهم نفت را در تنظیم بودجه سالانه کاهش دهند. البته در دو دولت اخیر این شیب ملایم تقریباً نادیده گرفته شده است و در برخی سال ها روند کاهشی توسط دولت ها نقض شده است. گذر از اقتصاد تک محصولی و حمایت از تولیدات ملی و تلاش برای خودکفایی در محصولات استراتژیک می تواند به عنوان راه حلی موثر برای تقابل با تحریم های ظالمانه باشد.
