وبسایت روزنامه امروز خراسان جنوبی
در آیات میانی سوره مبارکه فجر آمده است که انسانهای دنیاپرست پیوسته در دو حال قرار دارند: بی تابی در اثر سلب نعمت، و طغیان و سرکشی به خاطر رسیدن به مواهب الهی؛ در حالی که توجه ندارند که وفور نعمت یا سلب آن هر دو امتحان خداست که آیا انسان در برابر نعمت شکرگزار است یا ناسپاس و در برابر مصیبت شکیبا است یا بی تاب. اما در آیات انتهایی این سوره – در مقابل این گروه که عاقبتی بسیار دردناک برایشان ذکر شد- به گروه دیگری اشاره شده که در پرتو ایمان و یاد خدا به چنان آرامشی دست یافته اند که به هر آنچه خدا خواسته، رضایت می دهند و خود را بنده ای می بینند که صاحب هیچ نفعی و ضرری برای خود نیستند. آنان دنیا را یک زندگی مجازی و مقدمه زندگی بسیار ارزشمندی می دانند و داشتن و نداشتن در آن را امتحان خدا می شمردند و در هر حال در جاده بندگی پا برجا می مانند و از راه راست منحرف نمی شوند. در روایت بسیار ارزشمندی می خوانیم که فردی از امام صادق(ع) پرسید: آیا ممکن است مومن از قبض روحش ناراضی باشد؟ فرمود:« نه به خدا سوگند هنگامی که فرشته مرگ برای قبض روحش می آید، اظهار ناراحتی می کند. فرشته مرگ می گوید: ای دوست خدا ناراحت نباش. سوگند به آن کس که محمد(ص) را مبعوث کرده، من بر تو مهربان تر و دلسوزترم از پدری مهربان اگر اینجا حاضر بود. چشم هایت را بگشا و ببین.(او نگاه می کند). رسول خدا(ص)، امیرالمومنین(ع)، فاطمه(س)، حسن(ع) و حسین(ع) و امامان از نسل او را می بیند. به او گفته می شود: این رسول خدا و امیرالمومنین و فاطمه و حسن و حسین و امامان هستند که همراهان تواند. او چشمانش را باز می کند و نگاه می کند. ناگهان گوینده ای از سوی پروردگار بزرگ ندا می دهد و می گوید:« ای کسی که به محمد و خاندانش اطمینان داشتی، باز گرد به سوی پروردگارت؛ در حالی که به ولایت(آنها) راضی هستی و او با ثوابش از تو خشنود است. داخل شو در میان بندگانم یعنی محمد(ص) و اهل بیتش و داخل شو در بهشت ام.» پس چیزی برای انسان موحد حقیقی محبوب تر از آن نیست که هر چه زودتر روحش از تن جدا شود و به این منادی بپیوندد.»
