سرمقاله / اتقوا من مواضع التهم

این که نقد خوب است یا بد، سئوالی است که از چند وجه می توان به آن پرداخت. اگر از نگاه منتقد به آن نگریسته شود خوب و لازم است و اگر از نگاه مسئولی که مورد نقد قرار می گیرد به موضوع نگاه شود، نقد می تواند مخرب باشد. اما اگر از منظر انصاف به مقوله نقد نگریسته شود به راستی نقد می تواند به پویایی و تعالی جامعه بینجامد. نقد اگر به جا و به اندازه  و با ارائه راهکار باشد بسیار موثر است. در این مجال سعی نداریم که به خوب یا بد بودن نقد از نگاه مسئولین و منتقدین بپردازیم بلکه سعی می کنیم تا به شکلی کلاس بندی شده این نکته را بازخوانی کنیم که هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد. در چند وقت اخیر استان خراسان جنوبی دست خوش اتفاقاتی شد و حرف و حدیث هایی رد و بدل شد که می توانست در مرحله اول وجود نداشته باشد و در وهله بعد می توانست به بهترین وجه مدیریت شود. در سالیان اخیر بسیار بوده اند مسئولینی که برای ابراز وجود و یا به اشتباه به مقولات تخصصی گام نهاده اند و اظهار نظر هایی را در این مباحث مطرح کرده اند که صدای اهل فن را در آورده است و در سوی دیگر نیز گروهی به نام نقد، بیشترین هجمه ها را به مسئول مذکور وارد آورده اند.اظهار نظر و نقد فی نفسه بد نیستند اما اینکه صحبت های غیر مسئولانه از سوی طرفین مطرح شود، به گونه ای محل اشکال است. البته اگر بتوان سخنان رد و بدل شده میان استاندار و طرفدارانش را از یک سو و منتقدان و صاحب نظران را از دیگر سو در دایره نقد گنجاند، در این بین بزرگترین خسران نصیب مردمی می شود که چشم امید به مسئولان و منتقدان دوخته اند تا توسعه منطقه شان را شاهد باشند. توسعه ای که در میان دعوای طرفین به طور کلی مغفول می ماند و ترویج دو تنوع نگاه را در جامعه به همراه خواهد داشت. نگاه اول نگاهی بدبینانه که در آن مسئولین و صاحب نظران از سوی مردم انسان هایی بی توجه به مسائل و مشکلات مردم، انگاشته می شوند و نگاه دوم، نگاهی است که حکایت از بی تفاوت شدن مردم به سرنوشت شان دارد. در شق اول ، به دنبال سلب اعتماد مردم از مسئولین، به مرور مردم ممکن است از اصل نظام نیز دلسرد شوند و این درست برعکس رویه ای است که مقام معظم رهبری (مدظله العالی) همواره  به دنبال آن بوده و بر آن تاکید داشته اند و این پیش درآمد اتفاقات ناخوشایندی است که می تواند در آینده ای نچندان دور حادث شود. شق دوم را نیز می توان ادامه بخش اول دانست یعنی هنگامی که اعتماد مردم از مجموعه اجرایی سلب شود، شاهد بی تفاوت شدن مردم به آینده شان و اضمحلال جامعه از درون خواهیم بود. اما برای ترمیم روابط موجود طرفین باید از خود گذشتگی داشته و مصالح جامعه را بر نگاه های حزبی شان رحجان دهند.  مسئولین باید از طرح مسائلی که در حوزه تخصصی شان نیست و بهترین جا برای مطرح کردن شان گعده هاست، بپرهیزند و پرداختن به برخی مسائل را به اهلش واگذارند و در سوی دیگر پرداختن بیش از اندازه به یک موضوع بی ارزش می تواند نتیجه عکس بدهد و به جای حل اصولی مسئله، به طور نا خواسته منکری در جامعه ترویج شود و قبح برخی مسائل در نگاه مردم بشکند. شاید اگر بعضی اظهارنظر ها از طریق مراجع قانونی پیگیری شود نتیجه ای به مراتب بهتر عاید مردم شود تا اینکه اشتباهات یک مسئول در رسانه ها و بیانیه ها فریاد گردد. شاید اگر مقام بالادستی مسئول استانی از اظهار نظرهای شاذ کارمندش آگاه شود موضوع سریع تر به فرجام برسد تا اینکه با پرداخت بیش از اندازه به آن راه مصالحه نیز بسته شود.در پایان مسئولان باید همواره خود را مخاطب این جمله بدانند که  اتقوا من مواضع التهم و دو طرف آگاه باشند که اگر مردم نسبت به اصل موضوع بی اعتماد شوند، دودش به چشم همگان خواهد رفت.