یادداشت امروز / پلاسکو؛ سوز آتشی که تا بیرجند هم رسید!

ارزش مجاورت نیست این جا که حادثه پلاسکو را برای ما حساس می کند، ارزش برخورد و شگفتی و فراوانی است که می طلبد ما در شرق کشور هم به اندازه تهران به این حادثه توجه کنیم. این هم عین حرفه ای گری رسانه ای است. بله، پلاسکو سوخت و تمام! تهران گریست در این اندوه ناتمام. این فقط تهران نبود که می گریست که ایران گریست و هر چشمی که در هر کجای جهان انسانی می نگرد به اشک نشست چه رسد ما که دل مان با فرد به فرد این حادثه گره اخوت دارد ،بله ماهم به سوگ نشستیم  در اشکی ناتمام و این ماجرای ناتمام می طلبد تا از تمام زوایا به این حادثه نگاه شود. هم بررسی و علت یابی و یقه گیری از مقصران و قاصران و هم ماجرای کم کاری در به روز رسانی تجهیزات اطفای حریق و هم پرداختن به گوشی به دست های مزاحم که نه تنها کاری نکردند که مانع کار امداد هم بودند و به عنوان پدیده ای بلیه ساز باید واکاوی شوند و هم خیلی از حرف های دیگر. اما وقتی کلام به آتش نشانان قهرمان می رسد، همه حروف به احترامشان خبردار می ایستند و قلم در مشاهده همت و تلاش و اشک و غیرت شان به این نتیجه می رسد که ؛حماسه این پهلوانان بی نام و نشان، ریشه در باور مکتبی آنان دارد. سرمشق رفتاری شان را می توان به وضوح در کلام ائمه یافت. نگویند برخی که مگر زمان پیامبر و امامان، آتش نشانی بوده است تا به سبک امروز به محضر آنان مشرف شوند و حضرات در باره خدمات آتش نشانی- مثلا- سخن بگویند. نه، ترازو هم وقتی اختراع شد بسیاری از آنچه امروز برآن توزین می شود هم وجود نداشت. ترازو معیار است و کلام پیامبران و امامان هم معیار روشن و شاخصه بین است که می توان انسان ها و عملکرد شان را با آنها سنجید و بر کارنامه شان ، نمره گذاشت. وقتی امام رضا (ع) می فرمایند: هر کس‌ اندوه‌ و مشکلى‌ را از مؤمنى‌ برطرف‌ نماید ، خداوند در روز قیامت‌ اندوه‌ را از قلبش‌ برطرف‌ سازد خب چه اندوه زدایی می توان یافت بزرگ تر از آنچه قهرمانان بی ادعای آتش نشانی انجام دادند و انجام می دهند. آنان بارها و بارها با نثار جان خود ، مال و جان مردم را نجات دادند و از این طریق ،غبار اندوه را از چهره فردی، خانواده ای، جمعی، و حتی کشوری پاک کرده اند.روشن است که خداوند اجر محسنین و نیکوکاران را نه تنها ضایع نمی کند که چندین و چند برابر هم پاسخ می دهد و این کلام حضرت حق است که (هر کس کار بدى بیاورد جز مانند آن جزا نیابد و بر آنان ستم نرود. یعنی هر کار نیک، اگر «ده» را عدد کثرت و تمثیلی هم نگیریم حد اقل ده برابر پاداش می گیرد و با این سنجه هم باز نگاه کنید کارنامه آتشنشانان را که با مهار آتش، چه حسناتی اندوختند و چند برابر ،ذخیره کردند. فکر می کنم اگر ما هم با درک درست این روایت امام هشتم(ع) را بخوانیم که به تاکید می فرمایند که «حریصانه‌ به‌ دنبال‌ قضاى‌ حاجت‌ حاجتمندان‌ باشید ، هیچ‌ عملى‌ بعد از واجبات‌ بالاتر از شاد کردن‌ مسلمان‌ نیست‌» هم به پهلوانان نبرد با آتش درود خواهیم فرستاد و هم غبطه خواهیم خورد به شان و جایگاهی که نزد حضرت حق صاحب می شوند. این جایگاه زمانی افزون خواهد شد که توجه داشته باشیم به این نکته که به واقع این برآوردن حاجت نیازمندان نیز امر واجبی است در اندازه نجات جان و مال و عرض و آبروی مومن و باز تامل بیشتر کنیم که نجات یک انسان به منزله نجات همه انسان هاست و حفظ آبروی مومن از طریق حفظ اموالش نیز اجری بلند دارد که فرموده اند حرمت مومن از کعبه هم بالاتر است.باری، در زمان امام رضا(ع) آتش نشانی نبود. آتش هایی چنین هولناک هم رخ نمی داد اما انسان ها بودند و کلام امام هم قرار است مرز های زمان و زمین را در نوردد و شاخص رفتار انسان های همه اعصار قرار گیرد لذا می توان و باید در هر حادثه ای ، بازگشت به نقطه کانونی اندیشه که همانا کلام معیار اهل بیت عصمت است، داشت و برای خود به فرداهای روشن، راه گشود. این کلام را هم از حضرت شمس الشموس به یادگار داشته باشیم که « بعد از انجام‌ واجبات‌ ، کارى‌ بهتر از ایجاد خوشحالى‌ براى‌ مؤمن، نزد خداوند بزرگ‌ نیست‌«  و بیاندیشیم که این حادثه تلخ، این نتیجه شیرین را هم با خود داشت که ایثار ، هنوز مثل خون در رگ های مردمان ما جاری است و قهرمانان گمنام آتش نشان حادثه «پلاسکو»، کپی برابر اصل شهیدانند که با گذشتن از جان خود ،امنیت را به ارمغان آوردند. آتش نشانان هم نگهبانان بی ادعا و صادق سلامت و نظم زندگی اند که باید چون مجاهدان عرصه پیکار قدر بینند و در جایگاه بایسته بنشینند و مسئولان هم باید خدمت به آنان را برای خویش افتخاری بزرگ ببینند. همین!