مدارس غیردولتی، سراب یک رویا…!!

امروز خراسان جنوبی – محمد راعی فرد -mohammadraeifard@yahoo.com
زمانی که برای نجات مدارس دولتی از بار سنگین حضور پر تعداد دانش آموزان و وابستگی تام به خزانه دولت طرح مدارس غیر انتفاعی کلید خورد، اولین چالش با انتخاب نام آن سر باز کرد، تناقض و پارادوکس نام با عملکرد آن!! یعنی کار این مدارس دقیقا و به نحو مشخصی انتفاعی بود که برتابلوی آنان غیرانتفاعی حک شده بود!!
بعدها و به تازگی نامش شد مدارس غیر دولتی، قصدمان جنگ و بازی باکلمات و جابجایی نام ها نیست، چرا که با تغییر اسم هیچ تغییر تاکتیک و تکنیکی حاصل نمیشود همانگونه که نشد.
۱_طبق نص صریح قانون اساسی و بدون هیچ تاویل و تفسیری آموزش وپرورش درتمامی مقاطع تحصیلی رایگان است و هیچ ارگان و یا نهادی حق تخلف ازآن را ندارد و گرفتن و پرداخت هرگونه وجهی غیرقانونی و مستوجب تعقیب قانونی است.
۲_مدارس غیردولتی یا همان غیر انتفاعی باید بر مبنای مصوبه های شورای عالی آموزش و پرورش با بهترین روش ها و امکانات آموزشی خدمات نوینی را به دانش آموزان وخانواده هایی که قدرت اقتصادی ویژه تری نسبت به دیگر اقشار جامعه دارند ارائه دهند تا به شکوفایی خلاقیت دانش آمزان کمک کند.
۳_مدارس غیردولتی باید فضای آموزشی و تنفسی و تفریحی ویژه ای نسبت به سایر مدارس دولتی داشته باشند.
۴_آزمایشگاه های مجهز و کارگاهای پیشرفته و کتابخانه های فعال و برنامه های تکمیلی و تابلوهای هوشمند فعال و استفاده از معلمین بهداشت و مشاورین زبده از دیگر واجبات صدور مجوز مدارس غیر دولتی است.
۵_کلاس های فوق برنامه وروشهای نوین زیست اجتماعی وجذب مدرسین کارآمد وایجادفضای مطلوب آموزشی
۶_دریافت وجوه ثبت نام برمبنای مصوبه های مصرح ابلاغی بدون دریافت های مجدد و به هرنام و عنوانی.
مدارس غیر دولتی از همان سال تاسیس تاکنون چنان چالش هایی را بوجود آورد که از اهداف اولیه اش فرسنگ ها فاصله گرفت، بدین مفهوم که توانست فاصله طبقاتی را به شکلی واضح نشان دهد تا ثبت نام درآن تبدیل شود به یک ارزش وشاخصه مهم اجتماعی !!
خانه های استیجاری تبدیل شدند به مدارسی که درقبال گرفتن شهریه هایی هنگفت ازکمترین استانداردهای نور وهوا وفضا برخورداربودند، حیاط هایی کوچک با دانش آموزانی فراوان، اتاق های بزرگی که با نیوپان یا تیغه ای آجری شدند دوکلاس،آشپزخانه هایی که شدند آزمایشگاه و انباری ها یا زیر زمین های تاریک و نمور که کارگاه نامشان گذاشتند.
جذب نیروهای آزاد و استثمار آنان باکمترین دستمزد و بیشترین بهره کشی بدون حق بیمه،… کمترین نظارت ها و بیشترین تخلفات در نرم افزاری و سخت افزاری، دفاتر و نمودارها وشاخصه هایی که فقط ظاهری دارند و فاقد هرگونه ارزش آموزشی و پرورشی ، دریافت وجوه تمام ناشدنی با بهانه ها وروشهایی کاملا استادانه و طلبکارانه، حاکمیت خانواده هایی که پولهای هنگفتی را پرداخته اند بر معلمین بانگاه هایی سخیف وتحقر کننده ، عدم کارایی آزمایشگاهها و تابلوهای هوشمند و نبود سیستمهای رایانه ای به تعداد حداقل یک سیستم برای سه دانش آموز، ظاهرسازی و عدم کارایی عوامل اجرایی در راه رسیدن به منشور مدارس غیر دولتی… پس از گذر از حدود سه دهه از تشکیل مدارس غیر دولتی دستاورد مهمی که بتوان تغییر فاحشی بین کیفیت کار درمدارس دولتی و آن یافت متاسفانه به چشم نمیخورد جز اینکه هر سال مبالغ هنگفت تری از خانواده های غیردولتی نشین ستانده اما شاید کیفیت یادگیری و تدریس درمدارس دولتی همچنان کفه سنگین ترازوی عدالت درآموزش و پرورش کشورمان باشد. نبود یک سیستم نظارتی قوی و محکم و بدون تاثیر پذیری از ارتباطات رو و پشت پرده یکی از بیماریهای صعب العلاج مدارس غیر دولتی است که همچنان دارد او را نحیف تر و بیمار تر میکند. مدارس غیردولتی قرار نبود که باری شود بر دوش خسته آموزش و پرورش، قرار بود یار شود اما بار شد، مردم دیگر سخنان مسئولین ادارات آموزش و پرورش را درمورد میزان شهریه مصوب و کیفیت کارمدارس غیردولتی را خنثی وبی اثر وبیشتربه شوخی تلخی تعبیر میکنند تا یک سیستم نظارتی قوی و بی اغماض، برخی مدارس غیردولتی خویش را یک وزارت آموزش و پرورش می انگارند و فقط قوانین ملوک الطوایفی خودشان را اجرا میکنند. سراب اغواکننده ایست مدارس غیردولتی…بهتر است دولتی ها را دریابیم ، غیردولتی ها آنی نشدند که خیال می کردند و می کردیم.