سرمقاله / پیام دریافت شد!!؟

اتفاقات و کنش های اجتماعی هریک زاییده و بازخورد عواملی است که آن را تجلی و بوجود آورده اند.
بسیاری از آسیبهای اجتماعی و ساییده شدن و فرسایش روح جامعه نشأت گرفته از نادیده گرفته شدن پیامی است که افکار عمومی به حاکمیت می دهد، گاه دیده و شنیده می شود و گاه بر آن سرپوش گذاشته می شود تا بنا به مصالحی نیاز به توجیه و فراموشی داشته باشد، اما انباشت مطالبات عمومی را نمی توان و نباید با دادن آدرس های غلط به بازی گرفت.
روزی که تهران در خیابان هایش جوشید ومیلیون ها نفر بدون تبلیغات معمول و برنامه ریزی شده خود خواسته موج برداشت وبرخلاف جریان آب شناکرد، پیامی ساده و عریان و شفاف را بدون اعوجاج و مرگ بر این و آن برطبق اخلاص به مسئولینش عرضه داشت.
اینکه پایگاه و جایگاه مردمی داشتن را نمیتوان با هجمه هایی ناباورانه و دروغهایی نابخردانه و تهمت هایی کثیف خدشه دارش کرد، توپخانه هایی از جنس انقلابی نماها و تئوریسین ها و آرپی جی هایی ازنوع دلواپسی و امواجی ازجنس صداوسیما در طول یک دهه هر آنچه داشتند را خرج تخریب فردی کردند که نتیجه اش شد آنی که همه دیدیم، ازمحلی تشییع گردید که بیشترین تخریبها از آنجا آغاز شد.
وقتی شهوت قدرت چشم و دل کور می کند مختارت می کند که هر کاری وروشی را بنام مردم و دین توجیه کنی تا بمانی اما به قیمت قربانی کردن و ذبح انسانیت و شرافت انسانی..
پیام همدلی صادرشد، پیام روا داری فریادشد، پیام دیده شدن و شفاف شدن واقعیت های تلمبار شده جامعه ما زمزمه شد، پیام اتحاد ملی گفته شد، حال باید چشم ها را شست و جور دیگر دید، گوش ها را از ناشنیدن رهانید و فکرهایی که خیال می کردند و می کنند که همه چیز آرام است را لایروبی کرد وبه مردم بازگشت.
می گویند ظرف صبوری گنجایشی بی نهایت ندارد لب به لب که شود با اضافه شدن فقط یک قطره سرریز خواهدشد. فرافکنی کردن مدت های زیادی است که اثرش را از دست داده، اخبار دنیا به گونه ای در رسانه ملی انعکاس می یابد که گویی تنها نقطه روی زمین که به بهشت مولود می ماند اینجاست و تمامی دنیا دارد در فقر و بدبختی و کثافت و بی قانونی و هرج و مرج می سوزد و خاکستر می شود.
گاه باید زلال بود و منطقی، گاه باید صبور بود و خونسرد…نمی شود دایم بجای مردم فکرد کرد و برای شان تصمیم گرفت، پس نقش آنان چه می شود؟!! حتی برای رنگ لباس، نوع خوراک و …تصمیم می گیریم! مگر مردمی کوته فکر و نابالغ داریم و هنوز صغیر؟!! مردم به تناسب شرایط آموخته اند که پیغام هایشان را در زمان رأی گیری و انتخابات از هر نوعش و یا تشییع جنازه کسی که باورش داشتند و دارند را بی واسطه بدهند. مردم را دریابیم، دنیا همواره به کام نیست، پایه های میزهای قدرت را موریانه ها می جوند، ممکن است همیشه آن سوی میز نباشیم.