وبسایت روزنامه امروز خراسان جنوبی
در این گزارش می‌خوانیم که:
* امام سجاد(ع) از اندوه و دل‌نگرانی بدهکاری به خدا پناه می‌برد.
* آن حضرت برای رهایی از ذلت، وامداری در زندگی و پیامدهای آن در آخرت، از خداوند می‌خواهد مالی سرشار یا مالی به اندازه و پیوسته به او عطا کند.
* از اسراف بپرهیزیم و با بخشش و میانه‌روی در مخارج، زندگی را سامان دهیم.
* دنبال روزی حلال و انفاق در کار نیک باشیم.
* از خدا بخواهیم مالی را که موجب خودبزرگ‌بینی، ستم و گردنکشی ما می‌شود، از ما بستاند.
وَ کانَ مِنْ دُعَائِهِ علیه‌السلام فِی الْمَعُونَهِ عَلَی قَضَاءِ الدَّینِ:
دعای آن حضرت در یاری‌خواستن از خدا برای پرداخت وام:
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ هَبْ لِی الْعَافِیهَ مِنْ دَینٍ تُخْلِقُ بِهِ وَجْهِی، وَ یحَارُ فِیهِ ذِهْنِی، وَ یتَشَعَّبُ لَهُ فِکرِی، وَ یطُولُ بِمُمَارَسَتِهِ شُغْلِی
بارالها بر محمد و آلش درود فرست، و مرا عافیت بخش از وامی که آبرویم را بریزد، و ذهنم را پریشان کند، و فکرم را پراکنده سازد، و شغلم در علاج و چاره آن به طول انجامد.
وَ أَعُوذُ بِک، یا رَبِّ، مِنْ هَمِّ الدَّینِ وَ فِکرِهِ، وَ شُغْلِ الدَّینِ وَ سَهَرِهِ، فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَعِذْنِی مِنْهُ، وَ أَسْتَجِیرُ بِک، یا رَبِّ، مِنْ ذِلَّتِهِ فِی الْحَیاهِ، وَ مِنْ تَبِعَتِهِ بَعْدَ الْوَفَاهِ، فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَجِرْنی مِنْهُ بِوُسْعٍ فَاضِلٍ أَوْ کفَافٍ وَاصِلٍ.
ای پروردگارم، از غصه وام و اندیشه در آن، و از دلی مشغولی به مسئله قرض و بی‌خوابی‌اش به تو پناه می‌برم، پس بر محمد و آلش درود فرست، و مرا از زحمت و مشقت وام پناه ده، و ای پروردگار من، از ذلّت قرض در این چند روز زندگی، و از وبال آن پس از مرگ به تو پناه می‌برم، پس بر محمد و خاندان او درود فرست، و مرا به ثروت سرشار، یا زندگی توأم با کفاف از آن پناه ده.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ احْجُبْنِی عَنِ السَّرَفِ وَ الِازْدِیادِ، وَ قَوِّمْنِی بِالْبَذْلِ وَ الِاقْتِصَادِ، وَ عَلِّمْنِی حُسْنَ التَّقْدِیرِ، وَ اقْبِضْنِی بِلُطْفِک عَنِ التَّبْذِیرِ، وَ أَجْرِ مِنْ أَسْبَابِ الْحَلَالِ أَرْزَاقِی، وَ وَجِّهْ فِی أَبْوَابِ الْبِرِّ إِنْفَاقِی، وَ ازْوِ عَنِّی مِنَ الْمَالِ مَا یحْدِثُ لِی مَخِیلَهً أَوْ تَأَدِّیاً إِلَی بَغْی أَوْ مَا أَتَعَقَّبُ مِنْهُ طُغْیاناً.
بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست، و مرا از اسراف و زیادی‌خواهی بازدار، و به بخشش و انتخاب میانه روی سامان ده، و اندازه نگاه‌داشتن نیکو را به من بیاموز، و مرا به لطف خود از ولخرجی حفظ کن، و روزیم را از راه‌های حلال روانه ساز، و خرج کردن مالم را متوجه برنامه‌های خیر فرما، و ثروتی که مرا به کبر و خودبینی آلوده کند، یا به ستم بکشاند، یا از مرز عبادت و ادب درگذراند از من دور کن.
اللَّهُمَّ حَبِّبْ إِلَی صُحْبَهَ الْفُقَرَاءِ، وَ أَعِنِّی عَلَی صُحْبَتِهِمْ بِحُسْنِ الصَّبْرِ وَ مَا زَوَیتَ عَنِّی مِنْ مَتَاعِ الدُّنْیا الْفَانِیهِ فَاذْخَرْهُ لِی فِی خَزَائِنِک الْبَاقِیهِ
بار خدایا، رفاقت و مصاحبت با فقیران را محبوب من قرار ده، و در نشست و برخاست با آنان مرا به صبر نیکو یاری ده، و آنچه را از متاع نابودشدنی دنیا از من گرفتی همان را در خزانه‌های پایدارت برایم ذخیره کن،
وَ اجْعَلْ مَا خَوَّلْتَنِی مِنْ حُطَامِهَا، وَ عَجَّلْتَ لِی مِنْ مَتَاعِهَا بُلْغَهً إِلَی جِوَارِک وَ وُصْلَهً إِلَی قُرْبِک وَ ذَرِیعَهً إِلَی جَنَّتِک، إِنَّک «ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ»، وَ أَنْتَ الْجَوَادُ الْکرِیمُ.
و آنچه از توشه ناچیز دنیا به من داده‌ای، و هر متاعی از آن که در همین دنیا به من عطا فرموده‌ای وسیله رسیدن به جوار خود، و پیوستن به مقام قرب، و سبب رسیدن به بهشت قرار ده؛ زیرا که تو صاحب فضل بزرگ، و بخشنده کریمی.
