سرمقاله/نظارت و شفافیت، شاید وقتی دیگر…!

امروز خراسان جنوبی – محمد راعی فرد-mohammadraeifard@yahoo
سلامت و شادابی یک جامعه و به تبع آن یک کشور آرزو و ایده آل هرحکومتی است که بغیر از برخی کشورهای کودتاخیز آفریقایی تمامی جهان در پی رسیدن به مدینه فاضله ای هستند که بتوانند درآن شوق چشیدن انگبین شیرین رفاه وآسایس را درچهره مردم خویش ببینند. حال هرقدر دولتها فربه تر ومتورم تر باشند تمامی امکانات و شرایط بهینه را در ید قدرت خویش نگاه داشته و مردم را چونان رعیتی می پندارند که بایدچشم بردست کرامت دولت بدوزند تا تکه نانی و یا ریالی درسفره آنان نهد و متاسفانه مردم به این ریزه خواری وروش زندگی عادت کرده وخداراهم شکرگزارند که تکه نانی و پشیزی برای گذران زندگی دارند و تمام زندگی راهمین می پندارند که دارند می گذرانند و اسم اش را هم زندگی می نامند.
کشور ما نیز از این قانون مستثنی نیست، کشوری که از ابتدای تاریخ اش تاکنون دولت های فخیمه اش تاجایی که توانستند به مردم ماهی دادند اما نتوانستند به مردم ماهیگیری بیاموزند. تمام دولتها خود را قیم و بزرگ مردم پنداشتند و بجای آنان اندیشیدند و از سوی آنها سخن راندند و حتی درخصوصی ترین حریم آنان دخالت کردند وچونان رعیتی برآنها حکومت راندند وهرکس هم که تلاشی برای آگاهی مردم کرد درچشم به هم زدنی محوش کردند. حکومت های دولتی به دلیل این که برای تحصیل سرمایه وسرریزکردن خزانه هایی که به اسم مردم نامگذاری شده شایدبه اندازه مردم زحمت نکشند که تمام درآمدشان طلای سیاه است ومالیاتی که از ایهاالناس ستانده می شود! و همین دولت فربه که اجازه هیچگونه تلاش و خلاقیت و سرمایه گذاری را به مردم نمی دهد، دایم درحال گسترش بروکراسی وتحمیل دیوانسالاری نابودکننده برآنان است. بیشترین خطرات و سوء مدیریت ها و رانتها واختلاس ها ورابطه مداری و فسادهای نهادینه شده مالی در همین دولت های فربه شکل گرفته ومی گیرد. چراکه نظارت در مجموعه تنه بزرگ دولت آنقدر ضعیف است که از سبک های قانونی بیشترین بی قانونی ها و زورگویی ها و ظلم ها نشات گرفته که در نتیجه جامعه را به سمت و سوی اضمحلال و ازهم پاشیدگی می کشاند.
لذا چنانچه اصل نظارت که یکی از حیاتی ترین اصول مترقی است را نادیده بگیریم نتیجه آنی خواهد شد که دراین چهاردهه ناظربوده ایم وهرروز از گوشه ای از این کشور طشتی از بام وزارتخانه ای فرو می افتد که بوی تعفن اش دیگرعادت مردم شده،وتاسف جایی است که خود ناظرین نیازبه نظارت کننده دیگری داشته باشند وباز ناظرین بعدی…
نظارت که نبود فضای معاملات پیش وپشت پرده هادر دود ومه روابط بالادستی گم می شود وزمین بازی برای رانت خواران واختلاس چی ها وقاچاقچیان آماده می شود. بسیاری ارتزاق وحیات ومماتشان درهمین اعوجاجات قانونی ودورزدن آن وشفاف نبودن آسمان مدیریت هاست که به هیچ قیمتی اجازه آبی شدن سپهر اقتصاد سالم رانمی دهند. در بسیاری ازکشورهای صاحب سبک و قانون که سیستم در آن حرف اول رامی زند قانونی دارند که به افشاکنندگان اختلاس ها وروابط نامشروع بزرگان قدرت با پول های کثیف نه اینکه کاری ندارند بلکه به آنان برای بقای شغلشان تضمین می دهند و حتی ده درصد از کل مبالغ کشف شده کلاهبرداری ها واختلاس ها و پولشویی هارا به وی پرداخت می کنند وچنانچه وی تهمتی زده و نتواند اثبات کند باوی نیز حسب قانون به شدت برخورد می کنند. این که در کشورهای جهان  سوم قوانینی به تصویب میرسد که افکار عمومی را از چرخه صحیح اطلاعات دور می  سازد و کسی را در نشریه ای یارای افشاگری و شفاف سازی نیست خود از عجایب هشتگانه است.
نظارت وشفافیت در قراردادها،سرمایه گذاری ها،بهادادن به مطبوعات برای ایفای نقش حیاتی ونظارتی، اعتماد به مردم، کوچک سازی و لاغرتر کردن هرچه بیشتر بدنه دولت از ابتدایی ترین راهکارهاییست که دنیای سوم به شدت به آن نیاز دارد تا خارج شود از باتلاق سوء مدیریت  ها و حق کشی ها وحق خوری ها ورابطه مداری ها و ظلمهایی که جامعه را درنهایت نابودخواهدکرد، این کشور را وانقلابش را نه درجنگی تمام عیارتسلیحاتی که فساد نهادینه اش از پای در خواهد آورد، جمله نقل به مضمون از دکتر توکلی نماینده دور قبل و قبل تر مجلس شورای اسلامی….
درک واقعیت نعمتی است بزرگ و بزرگتر از آن عقلی است سلیم تا بداند دربحران چه باید کرد.