«اوسونه خوانی» در شب چله

رسومی که فراموش شدند
 «اوسونه خوانی» در شب چله

برگزاری مراسم کف زنی، بردن هدیه از سوی خانواده داماد برای عروس یا به اصلاح «شب چلگی» از جمله آیین و رسوم قدیمی مردم خراسان جنوبی در شب یلدا است. به گزارش مهر، شب یلدا در استان خراسان جنوبی نیز به شب چله یا به گویش محلی «شو چله» معروف بوده که مردم در این شب با شرکت در شب‌نشینی‌های طولانی و خوردن انواع میوه و تنقلات سعی در بهتر گذراندن طولانی‌ترین شب سال دارند.
بلندای شب چله در کنار کرسی زغالی
سال‌ها پیش دور کرسی زغالی شب یلدا، مادربزرگی می‌نشست که با گنجینه افسانه های قدیمی‌اش که در لهجه مردم بیرجند به “اوسونه” مشهور است، درازای شب یلدا را به کوتاه‌ترین شب سال تبدیل می‌کرد اما حالا او هم در لیست غایبان قرار دارد.
کوچه پس کوچه های قدیمی شهر را برای پیدا کردن پیرزنی به دور کرسی زغالی می‌گردم تا او از شب چله هایی بگوید که نه تلویزیون بود، نه موبایل و نه اینترنتی…
پیرزن را به دور کرسی ای تنها می‌یابم و دیگر صدایی از آن همه بگو و بخندهای بچگی به گوش نمی‌رسد، گویی او نیز از شب چله اولین چیزی که در ذهنش مانده همین کرسی است، لب به بازخوانی خاطراتی می‌کند که شاید برای بسیاری از ما همان«اوسونه گویی» باشد. رومنجانی با بیان اینکه قدیم روی کرسی پتوی بزرگی که به آن لحاف می‌گفتند انداخته می‌شد و روی آن سینی بزرگی که «مجمع» نام داشت گذاشته می‌شد، ادامه داد: روی این سینی همه چیز از جمله میوه هایی که خودمان برای زمستان گذاشته بودیم و تخمه و آجیل بود.
وی با اشاره به اینکه عناب، سنجد، توت خشک، برگه هلو، برگه زردآلو و تخمه از جمله آجیل هایی بودند که توسط خودمان تولید و برای شب یلدا آماده می‌شد، عنوان داشت: حتی خربزه و هندوانه را خودمان از تابستان ذخیره می‌کردیم به این صورت که از اواخر تابستان هندوانه و خربزه را در تور گذاشته و آن را از سقف آشپرخانه آویزان می‌کردند تا در هوای آزاد خراب نشود و یا اینکه در کاه قرار می‌دادند.
کف زنی رسم ثابت شب چله
این پیرزن بیرجندی اضافه کرد: هر کس هم که برای شب شب نشینی به منزل کسی می‌رفت یکی از این خربزه‌ها و هندوانه‌ها را با خودش می‌برد و همه دور هم می‌خوردند. رومنجانی با بیان اینکه معمولا همه اعضای خانواده از عروس و داماد گرفته تا نوه به خانه پدربزرگ و مادربزرگ می‌رفتند، بیان کرد: یکی از مراسم هایی که پایه ثابت این شب در همه خانه‌ها بود کف زنی بود که توسط جوانان انجام می‌شد. وی، تعریف کردن قصه توسط مادربزرگ را یکی دیگر از بخش های شب زنده داری یلدا در گذشته عنوان می‌کند و می‌گوید: پدربزرگ‌ها هم حافظ می‌خوانند و جوان ترها هم بازی های دسته جمعی مثل گل یا پوچ انجام می‌دادند تا این شب بلند را صبح کنند.
شب چلگی
رومنجانی با بیان اینکه برخی از خانواده‌ها هم بودند که تازه عروس و داماد داشتند و رسم بر این بود که در شب چله خانواده داماد برای عروس هدیه یا به اصطلاح “شب چلَگی” می‌بردند، بیان داشت: این مراسم مخصوص پسرانی است که با دختری نامزد کرده‌اند و دختر هنوز در خانه پدرش است.
گوشت داغ چله
رومنجانی با اشاره به اینکه یکی دیگر از رسم و رسوم های قدیم مردم بیرجند به خصوص در روستاها این بود که تقریبا همه خانواده‌ها برای تأمین گوشت خود یک یا چند گوسفند را در منزل پروار می‌کردند تا موقع نیاز گوشت آن را مصرف کنند، عنوان داشت: یکی از این گوسفندهای پرواری مخصوص شب چله بود که پس از ذبح، گوشت آن را ریز ریز و در دیگ چدنی سرخ می‌کردند.
چله بزرگ و چله کوچک
سید احمد برآبادی مسئول حوزه پژوهش اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان جنوبی نیز گفت: براساس گاه شماری بومی و قدیمی چله بزرگ زمستان از فردای شب یلدا یعنی از اول دی ماه شروع شده و تا ۴۰ روز (دهم بهمن) ادامه دارد.
وی افزود: «چله خرد یا چله کوچک» از ۱۱ بهمن آغاز شده و در پایان این ماه به پایان می‌رسد.  برآبادی ادامه داد: از روزگاران بسیار دور مردم خراسان جنوبی همچون سایر هموطنان این شب را گرامی داشته و به جشن و سرور می‌پردازند. وی افزود: فامیل و خویشاوندان در این شب به خانه بزرگ‌ترها و بزرگ خاندان رفته و همچنین صاحب خانه از آنان با انواع شیرینی، آجیل و میوه پذیرایی می‌کند.