وبسایت روزنامه امروز خراسان جنوبی
امروز خراسان جنوبی – مرضیه صاحبی
خیلی ها با یار غار خود که تنهایی باشد، کنار آمده اند و بر روی این زخم، با تماشای فیلم، مطالعه و گل کاری مرهم می گذارند اما عده ای به شبکه های اجتماعی دل می بندند و با خوش خیالی تصور می کنند، افزایش لایک ها و فالئورها، می تواند طلسم تنهایی شان را بشکند.
پژوهش ها نشان می دهد، شبکه های اجتماعی بهشت افرادی است که احساس تنهایی دارند. بنابراین این طیف از افراد که بیش از سایرین تنهایی را حس و یا لمس می کنند با ورود گسترده به فضاهای مجازی، دلشان به لایک هایی خوش است که دریافت می کنند، به چت هایی که انجام می دهند و بیان درد و دل هایی است که تاکنون گوش شنوایی برای آنها نبوده است.
کارشناسان امور اجتماعی اثبات کرده اند که اگر افراد برای پرکردن خلاء تنهایی، زمان زیادی از وقت خود را در این شبکه ها صرف کنند، به بیراهه رفته و دچار گمراهی می شوند و حتی امکان دارد به انحرافات اجتماعی، اخلاقی و جنسی مبتلا شوند. مطالعه کتاب، انجام فعالیت های سازنده، آموختن مهارت و به طورکلی ایجاد دغدغه، می تواند مشکل تنهایی افراد را تا حد زیادی حل کند اما خیلی از افراد بی توجه به این مسائل، با گرایش شدید نسبت به شبکه های اجتماعی، وقت خود را می کشند و با پرسه زدن های بی هدف دچار آسیب های متعدد در حوزه رفتاری و عملکردی می شوند. بی شک افراط در هر کاری آسیب زاست و سبب می شود تا فرد موقعیت و فرصت ارتباطی خود با دنیای واقعی را به طور کلی از دست بدهد.
افراد تنها به خاطر عدم اعتماد به نفس کافی نسبت به برقراری ارتباط با دیگران در دنیای واقعی و عدم مهارت لازم برای تعامل با اعضای خانواده، به جهان مجازی پا می گذارند تا بتوانند با بازخوردهای مثبتی که دریافت می کنند، دنیای پیرامون خود را بسازند. در حقیقت این افراد چون مهارت برقراری ارتباط با دیگران را ندارند، در دنیای مجازی بدون روبرو شدن با شخصیت واقعی آدم ها، بهتر می توانند به ارتباط و تعامل بپردازند و همین مسئله برای آنان خوشایند است.
گاهی آدم های تنها که به شدت تنها هستند، در دنیای واقعی همدم و هم صحبتی ندارند و چون از سوی خانواده و دوستان واقعی مورد توجه نیستند، همواره در حاشیه قرار می گیرند، برای همین با عکس ها و اطلاعات دروغین به معرفی خود در شبکه های اجتماعی می پردازند تا آن گونه که دوست دارند، شناخته شوند. برهمین اساس به والدین و خانواده ها توصیه می شود که هرقدر انس و الفت در محیط خانه افزایش پیدا کند، حس تنهایی کاهش می یابد بنابراین باید اجازه دهیم هریک از اعضای خانواده به رغم تفاوت های فکری خود، به اظهار نظر و بیان عقاید خویش بپردازند تا با حس سرخوردگی و تنهایی مفرط مواجهه نشوند، بی شک حس سرکوب شدن عقاید و سرخوردگی موجب می شود تا فرد تنها به هویت غیرواقعی خود در دنیای مجازی خو کرده و از طرفی با گذر زمان میان هویت واقعی با هویت غیرواقعی اش تعارضی جدی احساس می کند.
پژوهشگران تاکید کرده اند که آدم های تنها باید از پوسته تنهایی خارج شوند اما حضور در فضاهای مجازی راهکار بیرون آمدن از این پوسته نیست. اگر آدم ها در دنیای واقعی توانستند با دیگران ارتباط بگیرند و یک «نه بزرگ» به گوشه نشینی و انزوا بدهند، آنگاه از دام اعتیاد و وابستگی شدید به فضاهای مجازی رهایی پیدا کنند.
دنیا پر است از کتاب هایی در رابطه با فلسفه زندگی که آدم های تنها حتی یک بار آنها را نخوانده اند، این کتاب ها دنیایی است که آدم را از تنهایی دور می کند. اگرچه در اغلب موارد، خانواده، دوستان و اطرافیان نسبت به برخی عزیزان خود بی خیال و بی تفاوت هستند و انگار طرف مقابل را نمی بینند اما این افراد می توانند با آموزش مهارت های خاص و از راه هنر و فنی که فرا می گیرند، خود را به دیگران نشان دهند، همچنین می توانند با فهمی که از زندگی پیدا می کنند و کتاب هایی که می خوانند، درک و دریافت بهتری از زندگی به دیگران ارائه دهند، بی تردید اگر این طیف از افراد این گونه زندگی کنند، دیگران خودشان به سمت آنان می آیند و دیگر نیازی نیست به درون تنهایشان بیش از حد پر و بال دهند.
