حاج کاظم

در آغاز دولت اول اصلاحات، سینمای ایران شاهد فیلمی بود که توانست تا سال ها در حافظه مردم باقی بماند.اثری از جنس مردم و قابل درک برای آن ها. آژانس شیشه ای که در ردیف آثار ماندگار و قابل تحسین سینمای ایران قرار گرفت، کاری بود از ابراهیم حاتمی کیا، کارگردان دفاع مقدس.حاتمی کیا که غالباً او را کارگردانی متعلق به سینمای جنگ و دفاع مقدس می دانستند نشان داد که می شود فیلم جنگی ساخت بدون تیر و تفنگ. حاتمی کیا که در کارنامه اش آثاری مانند روبان قرمز، موج مرده، گزارش یک جشن، به رنگ ارغوان و دیده بان را دارد ، در میان علاقه مندانش با دو اثر دیده بان و آژانس شیشه ای شناخته می شود.آژانس محصول ۱۳۷۶ بود و توانست در جشنواره فجر آن سال جوایز بسیاری را کسب کند اما آنچه باعث شد تا آژانش شیشه ای در میان مردم ماندگار شود، قرابت محتوای فیلم با شخصیت های دنیای واقعی بود.حاج کاظم ها و عباس ها، سلحشورها و احمد کوهی ها.همه و همه در دنیای واقعی وجود داشتند.

امسال و به مناسبت هفته دفاع مقدس بالاخره مستند «حاج کاظم» پس از چند سال چشم انتظاری علاقه مندان وارد شبکه خانگی شد. مسعود نجفی که پیش از این مستند «قیصر ۴۰ سال بعد» را در کارنامه کاری اش دارد، ساخت مستند «حاج کاظم» را ادای دینی به فیلم «آژانس شیشه ای» می داند و به همین سبب در سالروز تولد ابراهیم حاتمی کیا آن را از طریق موسسه تصویر گستر پاسارگاد به مردم عرضه داشته است. این فیلم پیش از این در جشنوارههای فیلم «فجر»، «کوتاه» ، «سینما حقیقت»، «دفاع مقدس» و «تصویر سال» به نمایش درآمده است و با حضور پرویز پرستویی در ۶۰ دقیقه روایت مشکلات اعزام جانبازی هفتاد درصد به نام ناصر افشاری جهت مداوا به خارج از کشور و موانع ایجاد شده بر سر راه او است. «حاج کاظم» ، تکرار حاج کاظم است که برای نجات عباسش حاضر است به آب و آتش بزند.مستند سازان را پای کار می آورد و برای احقاق حق ناصر افشاری_ عباس داستان_ از نجف زاده کمک می گیرد.یک تنه در برابر بنیاد شهید می ایستد تا بتواند عباس _ناصر_ را اعزام کند.این بار مردم شاهد نیستند بلکه قلب ها هستند که گروگان واقعیت های تلخ جامعه شده اند. مستند روایت مردانی است که پستو ی خانه ها رفته اند تا ایمانشان را حفظ کنند. این اثر که در سال ۱۳۹۱ تولید شده است در همان مقطع زمانی با اعتراض بنیاد شهید و امورایثارگران انقلاب اسلامی مواجه می شود که دربخش پایانی فیلم نیز به ان اشاراتی شده است. اما حقیقت این است که ناصر افشاری ها در جامعه امروز ما کم نیستند. مردانی که برای دفاع از دین، ناموس و وطن شان جنگیدند و اینک نیز تنها کمی توجه می طلبند آن هم نه به عنوان دستمزد که به حکم انسانیت. فیلم تلنگری است به جامعه تا بینندگان بدانند که حاج کاظم ها و عباس ها تنها بر پرده نقره ای سینما نیستند بلکه در میان ما زندگی می کنند و تنها در بزنگاه های تاریخی می توانیم آن ها را ببینیم.در جاه هایی که دیگران توان ایستادن، توان ماندن و توان انسان بودن را ندارند.