وبسایت روزنامه امروز خراسان جنوبی
فریدون حسن پور کارگردان ۵۴ ساله سینمای ایران برای یازدهمین تجربه کارگردانی خود موضعی با رویکرد طنز اجتماعی انتخاب کرده است.حسن پور که پیش از این آثاری همچون «من و زیبا»و«گذر از رنج ها » را در کارنامه کاری خود داشته است، با ساخت فیلم «ناردون» توانست در جذب مخاطب موفق عمل کند.حسن پور در ساخت این اثر از بازیگران مطرح و شاخص سینما در حوزه طنز بهره برده است. بازیگرانی مانند امین حیایی، سیروس گرجستانی، مهران غفوریان، مهران رجبی، شهرام قاعدی، امیر نوری، لیلا اوتادی وعلی مسعودی که هریک به تنهایی می توانند موفقیت یک فیلم در گیشه را تضمین نمایند.ناردون به مدد همین ستاره ها در اندک زمانی به باشگاه میلیاردی ها پیوست.« ناردون»که بخش اعظم آن در لوکیشن هایی واقع در لاهیجان فیلمبرداری شده است، یک طنز فلسفی است که استقبال تماشاگران از آن نشان می دهد که حسن پور در ساخت این اثر به ذائقه مخاطبش احترام گذاشته و فیلم را آن گونه که او خواسته، پیش برده است. همین موضوع باعث شده تا مخاطب از دیدن فیلم خسته نشود و تا پایان بر روی صندلی میخکوب بماند.نویسندگی حسن پور از کارگردانی اش بهتر است. برای اثبات این ادعا می توان گفت در آثارش و به خصوص در «ناردون»، عناصر درست گزینش شده اند و داستان سرایی قاعده مند، پردازش معقول شخصیت ها و نمایش کشمکش های آن ها و نقاط اوج و فرود و گره گشایی های فیلمنامه از نکات برجسته اثر است.سوژه جدید، زاویه نگاه تازه و پرداخت مناسب موضوعات که در بطن و متن درام آن طنز را هم جاری ساخته باعث شده تا نگرش های مادی به امور زندگی به رغم تسلط ظاهری در مفاهیم انسانی، معنوی و اخلاقی که چارچوب قصه فیلم را تشکیل داده مغلوب باورهای معنوی شود. انتخاب موضوع و همزمانی عزا و عروسی با لحاظ ارتباط معنایی شرعی، اجتماعی و فرهنگی آن، «ناردون» را متفاوت و متمایز از درام های معمول و فیلم های طنز سینمای ایران جلوه می دهد.هم زمانی عزا و عروسی همان نکته ای بوده است که حسن پور خود نیز آن را نکته برجسته اثر دانسته و در خلاصه داستان با قلم خودش آورده است که: « بهخاطر اینکه هزینهها بالا نره عروسی رو همزمان با عزا برگزار کنیم»بازی های اغلب بازیگران گرچه در حد توانایی های آن ها نیست ولی در مجموع سیروس گرجستانی، امین حیایی و لیلا اوتادی از شخصیت فیلم دور نشده و در ارائه چهره های آشنا از آن ها موفق بوده اند.حسن پور برای تولید ناردون از تجارب گذشته اش استفاده کرده و فرهنگ مردم خطه شمال را که در «گذر از رنج ها» با آن آشنا شده بود در این اثر به نمایش گذاشته است.کارگردانی پخته و پر تحرک، تعدد و تنوع نماها و غنای آرایشی و هنری تصاویر، لحاظ کردن سنت های بومی و تصاویر چشم نواز از مناظر طبیعی ، هدایت هوشیارانه عوامل فنی و هنری در نمایش، عرضه باورپذیری آدم ها و زندگی مناسبات و باورهای شان نشانگر پیشرفت فریدون حسن پور در ساختن آثار سینمایی است.انتخاب نام «ناردون» بیننده را نا خواسته به میان ابیات سهراب سپهری می برد.آنجا که می گوید«من اناری را، میکنم دانه، به دل میگویم:خوب بود این مردم، دانههای دلشان پیدا بود.» در ناردون، مردم سبز شمال،دانه های دل شان پیداست.
