وبسایت روزنامه امروز خراسان جنوبی
رفتارهای والدین در محیط خانواده بر شکل گیری خلق و خوی کودکان و واکنش های آنها تاثیر مستقیم دارد.
بهزاد قربانی روانپزشک در گفت و گو با خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان؛ درباره تاثیر خشونت خانوادگی بر روان کودکان اظهار کرد: تمام کودکان ابتدا در محیط خانه و سپس در مدرسه و اجتماع رفتارها را می آموزند و الگوگیری در بچه ها با مکانیسم های شرطی سازی به دو صورت مثبت و منفی صورت می گیرد و آنها خیلی سریع نسبت به رفتارهایی که می بینند شرطی می شوند.
وی اذعان کرد: وقتی کودکی در هر یک از محیط های خانه، مدرسه و اجتماع خشونت را تجربه می کند و توجهش به تعامل انسان ها با یکدیگر از طریق پرخاشگری، تندخویی تحریک پذیری جلب می شود، به روش شرطی سازی آموزش می بیند که او نیز برای احقاق خواسته های خود به این روش ها متوسل شود.
این روانپزشک با بیان اینکه رفتارهای خشونت آمیز به طور ناخواسته باعث پرخاشگر شدن کودک می شود، تصریح کرد: در معاینات کلینیکی و بالینی این کودکان متوجه تاثیر خشونت، پرخاشگری و رفتارهای نامتعادل خانواده بر رفتارهای آنها می شویم که والدین نیز در این رابطه از عصبی و پرخاشگری وی اظهار ناراحتی می کنند.
قربانی با اعلام اینکه کودکان در رفتارهایی مانند دروغگویی و بدگویی نیز به صورت شرطی سازی در محیط خانه آموزش می بینند، گفت: کودکان این برخوردهای ناپسند را در خانه و تعاملات اجتماعی با همسالان و کودکان دیگر منعکس می کنند.
وی با اشاره به زمینه ژنتیک در رفتارها و خصوصیات فردی بیان کرد: خشونت و پرخاشگری ممکن است گاهی نشانه ای از یک اختلال روانی باشد که به صورت ژنتیکی از والدین به فرزندان منتقل می شود و در این حالت به جز درمان کاری نمی توان کرد.
این روانپزشک با بیان اینکه پیشگیری از اختلالات رفتاری به راحتی امکانپذیر است، افزود: با آموزش به خانواده ها برای جلوگیری از تندخویی و پرخاشگری و رعایت احترام متقابل در محیط خانه می توان از کودک انتظار فرد محترم و آرام را داشت.
وی در مورد راهکارهای درمانی کودکان با اختلالات روانی اظهار کرد: در مواجهه با کودک یا نوجوان پرخاشگر بهترین راه حل درمانی مراجعه آنها نزد روانشناس یا روانپزشک است تا با بررسی شرح حال و تاریخچه دقیق از وضعیت روانی و فکری وی، به علت این رفتارها پی ببرند.
قربانی تصریح کرد: اگر در کنار پرخاشگری علائمی مانند کم خوابی، اضطراب و رفتارهای تهاجمی نظیر خودزنی و خودکشی است این رفتارها نشانه یک بیماری است که نیاز به درمان های دارویی دارد و بایستی به روانپزشک ارجاع داده شود.
وی افزود: در صورتی که محیط خانواده زمینه پرخاشگری را در کودک فراهم می کند، رفتار وی تک علامت و بدون علائم بیماری بوده و روانشناس و مشاور با ترغیب خانواده به تغییر رفتار و آموزش های لازم برای خویشتنداری و کنترل خشم به کودک به تغییر رفتار وی کمک می کند که نیازمند همکاری بیشتر خانواده ها در این زمینه هستیم.
