متخصص آسیب شناسی سلولی گفت: بالا بودن میزان اسید اوریک در خون میتواند همراه با کریستالیزه شدن آنها در مفاصل بدن شود و ایجاد یک التهاب حاد به نام نقرس کند.
حسن اکبری در گفتوگو با خبرنگار بهداشت ودرمان فارس گفت: برای درک بیماری نقرس باید ابتدا فرآیند متابولیسم پروتئینها را در سلولها بشناسیم.پورین یک مولکول آلی دارای کربن، نیتروژن و هیدروژن است و دارای دو حلقه است. این مولکول جزء اصلی ساختمان DNA و RNA هسته سلولها است.
وی ادامه داد: اسید اوریک نیز یک مولکول آلی است که دارای کربن، نیتروژن، اکسیژن و هیدروژن است که یونها و نمکهایی را میسازد به نام اورات و اسید اوریک. این اسید اوریک نیز یک محصول سوخت و ساز و پورین است.
این محقق طب اسلامی و ایرانی افزود: بالا بودن میزان اسید اوریک در خون میتواند همراه با کریستالیزه شدن آنها در مفاصل بدن شود و ایجاد یک التهاب حاد به نام نقرس کند که معمولاً همراه با اختلالات متابولیک دیگر در سلولها از جمله دیابت همراه شود.
اکبری تصریح کرد: در طب جدید به جای حل اساسی مشکل سوخت و ساز سلولها که عامل اصلی افزایش اسید اوریک در خون است و این اختلال بخصوص در سلولهای توبولهای کلیوی وجود دارد که باعث دفع ناقص و ناکافی اسید اوریک از کلیهها میشود و حدود ۹۰درصد علت بالا رفتن اسید اوریک در خون را تشکیل میدهد، اقدام به تجویز داروهای شیمیایی مثل هیدروکلرتیازید، آلوپرینیول، اسید سالیسیلیک و حتی گاهی داروهای ایمونوساپرسیو که در درمان سرطانها استفاده میشود میکنند.
این متخصص آسیب شناسی سلولی گفت: در طب اسلامی و ایرانی درمان نقرس یک درمان ریشهای و اساسی است که در درجه اول در این طب توصیه اکید بر روی مصرف متعادل گوشت است که در روایات حداکثر میزان مصرف گوشت دو تا سه بار در هفته است و حداقل مصرف چهل روز یک بار است، بنا بر این الگو، امکان بروز نقرس به علت پر مصرفی پروتئینها بوجود نمیآید.
وی افزود: نکته دوم نوع گوشت مصرفی است که در طب اسلامی و ایرانی تاکید بر عدم مصرف گوشت گاو است که حاوی بیشترین میزان اسید اوریک است و همچنین به ترک مصرف گوشت مرغ و کم مصرف کردن گوشت ماهی توصیه شده است.
اکبری گفت: نکته دیگر این است که با رعایت کامل دستورات اصلاح سلولی به تدریج تمام سلولها عملکرد درست و واقعی خود را باز مییابند و در نتیجه متابولیسم کلی بدن چه در مورد پروتئینها و چه در مورد قند و چربیها به حالت طبیعی خود باز میگردد و احتمال بروز بیماریهای همراه مثل دیابت و افزایش چربیهای خون و خطر سکته قلبی و مغزی نیز کاهش مییابد.